Pagtatangkang Pagsasalin

‘Perhaps not to be is to be without your being’
by Pablo Neruda

Perhaps not to be is to be without your being,
without your going, that cuts noon light
like a blue flower, without your passing
later through fog and stones,
without the torch you lift in your hand
that others may not see as golden,
that perhaps no one believed blossomed
the glowing origin of the rose,
without, in the end, your being, your coming
suddenly, inspiringly, to know my life,
blaze of the rose-tree, wheat of the breeze:
and it follows that I am, because you are:
it follows from ‘you are’, that I am, and we:
and, because of love, you will, I will,
We will, come to be.

@}-----

Marahil ang hindi pagiging ay maging na wala ang iyong pag-iral,
na wala ang iyong paglisan, na pumapatid sa silahis,
tulad ng bulaklak, nang wala ang iyong pagtagos
sa hamog at sa mga bato,
nang wala ang sulong angat ng iyong kamay,
na di nakikitang ginuntuan,
na marahil ay di inaakalang mamukadkad
ang maningning na sanhi ng rosas,
nang wala ang iyong pagiging at pagparito sa pagparam,
biglaan, napukaw, sa pagkakakilanlan,
sa alab ng puno ng rosas, sa ani ng amihan,
mangyaring ako ay ako, pagkat ikaw:
ikaw ay ikaw sa gayong ako, at tayo:
at, dahil sa pag-ibig, ikaw, ako,
tayo ay magaganap.

Que Sera Sera

I ended up in another blogger's bed. Everything was a blur as I passed out.

All I remembered were Chijmes, lots of red wine, cute caucasians and asians, and live band. I was with Bien aka Orally aka Ms Pouting Lips of Seduction aka size queen 2 of Singapore (who by the way complained about Java man's weenus - laglagan na), Peter (who found out about my and Bien's blogs, thanks to the queen's laptop), Mksurf8 (who is flying to Manila the following day), my ex-officemate (who was shocked by my outing last time - walang pasabi eh sinayawan at nilandeh nang nilandeh si Peter sa harap nya) and the rest of the Brady bunch.

For the whole story and the rest of the details, tune in to orally's blog.

So, there I was... empty piece of a shell, minding my own world. Without even knowing what love and life is all about... Choz!

I woke up with a massive headache. The blogger was on the other side of his king-sized bed wearing shorts. And only shorts! Natulala ako. Nangilid ang luha. I feel violated. Charot na maharot!

Hahaha, checka lang. Nung pinagmasdan ko sya, ang sexy nya. Sarap gapangin. Hahahaha!!! Sanay na kayo sa kakatihan ko. Keri na.

Maraming salamat sa hospitality mo, mksurf8. Never pa naman akong sumuka sa maling lugar, at ang ganda ng condo mo para dumihan ko. Grabe, ang puti at ang linis ng place mo, at pakiramdam ko, ako lang ang dumi dun. Hahahaha! Sinalo mo ang pekpek ko. Ang panata ko nung gabing yun eh uuwi ng alas-onse. Nauwi sa umaga. Pagkauwi, naghanda na ko para sa work.

Pero super fun.

Run, Carrie, Run

Standard Chartered Singapore marathon. 10 KM Women's division. Charot. Marathon virgin. Promise! And de-virginizing moments are so worthwhile.

Simple preparations lang naman ang ginawa ng lola nyo. Sea salt body scrub, chocolate facial, refreshing eye treatment, teeth whitening, at slimming massage ang ritual para B.Y. Gabrielle na sa marathon. Echos! Syempre, sleep well, no alcohol the day before the run, enough hydration, at saging na malaki light breakfast para sa marathon na kay ganda!

Pagkarating sa City Hall MRT, marami na akong kasabay sa marathon - bata, matanda, babae, lalaki, pangit na bekla, nagmamagandang bekster, cute na straight, panget na uncle, masungit na auntie - basta, iba iba. GANDA KO LANG, DUH BAH!!! When I reached the Esplanade, may-I-deposit my bagellas de patatas to the bag deposit tent, and met up with friends at the starting point.

Sa kaka-hydra ng lola nyo, kinailangan nyang mag-CRet. Pitong portalet ang nilagay nila sa venue, at mistulang queue sya papuntang Ministry of Magic sa haba. So habang 'waiting for tonight' ang drama, nakarinig ang Caridad ng palakpakan. May celebrity? PM Lee, makikita ko na ba nang personal? Hindi. Runners ng 42K ang chini-cheerios ng mga tao. Palakpak din ako, in the spirit of the event. Iba pala ang nagagawa ng motivation na galing sa hiyaw at palakpak ng mga di mo kakilala. Masarap sa pakiramdam.

Nung tapos na ko sa pag-weewee, attack na sa starting line para sa pagsisimula ng takbo ng buhay (drama lang). Ang masasabi ko lang, masaya sya. It gives you a certain kind of high when you run with friends and with other people. After running the first kilometer, parang naglabas na ng happy hormones ang katawan ko. Iba pa rin yung nilalabasan ka sa sex, pero yung orgasm na nararamdaman mo sa pagtakbo ay kakaiba. Gusto mong ulitin. Gusto mong abusuhin ang katawan mo. Gusto mong maging high uli sa isang gawaing pagpapawisan ka nang husto. Gusto mong humingal uli. Gusto mong umungol sa sarap ng pakiramdam habang ang puso mo'y kumakarera sa daan.

Wala lang picture ang lola nyo. Ang hirap magbitbit ng camera habang lawit na ang tinggil sa katatakbo. Sorry naman. Eto lang yung nakalap ko sa internet, nung natapos ko na ang takbo kech (which I finished in 1H 20 minuettes!

due to refusal to buy online, I copied the specimen for the purpose of this blog.
nandyan ako, promise. laro tayo ng Where's Carrie?

clue: naka-blusang itim ako dito

malapit nyo na akong mahanap, sipatin lang nang maigi 


Looking forward na ko sa mga susunod pang patakbo. At target ko naman next year: half marathon. San ka pa, bibingka?

Maraming salamat sa mga bagong tagasubaybay ng aking blog. Nakakataba kayo ng pekpek. I swear, tumambok ang pukee ko. Haha!

Merry Christmas sa inyo!